Ouders aan het woord- Sarah

Ouders aan het woord

Een thuisbevalling in België

Thuisbevallen in België.

In Nederland is het heel gewoon. Maar waarom zou het in België dat ook niet kunnen zijn?

Hieronder volgt een mooi verhaal van zomaar een thuisbevalling van een vriendin:

"Welkom Moriander

Elk bevallingsverhaal is uniek en bijzonder. Het is een reis maken samen met je kindje.

Het is je overgeven aan de oerkracht die door je lichaam gaat. Het is alles loslaten en de weg open maken voor je kindje. Het is wonderlijk, haast onbeschrijflijk......

Hier volgt het geboorte verhaal van Moriander:

37 weken zwanger. Jij kleintje zit daar nog lekker. Je hebt een tijdje in stuitligging gelegen, maar sinds 1 weekje ben je gedraaid, je mag thuis geboren worden. Je hoofdje is nog niet ingedaald.

38 weken zwanger. Je hoofdje is flink ingedaald. Maar voor de rest is alles heel rustig: geen voorweeën. Ik fiets nog vrolijk rond. Ik denk dat het nog wel een maand kan duren voor je komt. (De zussen waren allebei bijna 14 dagen later dan uitgerekende datum.) Ik geniet nog volop van de buik en jij kleintje, dat daar groeit.

38 weken en 4 dagen: 4 uur 's morgens: Ik word wakker en voel iets stromen:

VRUCHTWATER ! Een totale verrassing ! Ons kindje gaat komen ! Het zal februari worden en niet maart zoals ik dacht. Het vruchtwater is helder en zoet van geur.

Ik bel de vroedvrouw en mijn ouders en ga daarna nog wat rusten. Het is woensdag, een halve dag school. Mijn ouders zullen de zussen komen ophalen en wie weet ben je er al als de school uit is. Als Aranka en Nomi ontwaken vertel ik dat jij gauw gaat komen, hun gezichtjes stralen.

Het is een prachtige zonsopgang en de vogels zingen hun mooiste lied. Het word een mooie en bijzondere dag. De zusjes vertrekken blij naar school en zijn fier dat ze kunnen vertellen dat hun broertje of zusje vandaag geboren zal worden.

De weeën laten nog lang op zich wachten. Jij kleintje in de buik, jij neemt je tijd.

Rond de middag zijn er wat weeën, maar helemaal nog geen arbeid. De vroedvrouw komt kijken: 1-2 cm opening. "Doe maar rustig verder, ik heb nog wat afspraken in de buurt, als er iets is, bel je maar". Omdat ze geen andere bevallingen verwacht zet ze al haar gerief al bij ons, zodat dat straks niet hectisch hoeft te gebeuren .

Mijn ouders bellen om te horen hoe ver het staat. Omdat alles precies toch langzamer gaat dan verwacht, beslissen ze om de zusjes mee naar hun huis te nemen. Ik hoef me dus nergens geen zorgen meer over te maken. Nu kan ik me volledig op jou concentreren, kleintje, wie zal je zijn? , hoe zie je er uit?

De middag gaat voorbij, weeën komen langzaam en nog heel onregelmatig. Ik zit in de zetel in de living. Er staat relaxatiemuziek op, er branden kaarsjes, er is een altaartje met stenen van je zusjes. Er is een hele rustige meditatieve sfeer.

Ik ga wat wiegen op een yogabal. De weeën komen iets vaker, maar zijn nog te rustig. Ik ga in de douche en het warme water doet wonderen. De weeën komen aanrollen en ik herken ze, dit zijn echt weeën, krachtig en regelmatig. Ook na de douche blijven de weeën komen, bel de vroedvrouw maar op! (Bij Nomi was de vroedvrouw er maar net voor de haartjes van Nomi kwamen piepen thuis in bad.)

4 uur 's middags: 12 uur na het breken van de vliezen. Vroedvrouw Jo is er direct. weeën vallen even stil. Jo zet zich rustig aan tafel en drinkt een tasje thee. Daar komen de weeën weer aanrollen. Ze zijn nog niet altijd even regelmatig, maar wel krachtig, nu ben ik echt in arbeid. Jo doet haar trui uit, vult wat papieren in. Ik voel me opgelucht, Jo blijft, deze keer is de vroedvrouw er zeker op tijd.

In de zetel vang ik verder de weeën op. Jo helpt me met mee te ademen om nog dieper naar jou te gaan kleintje. Jo en Bob leggen ondertussen alle spulletjes klaar (groot zeil, babykleertjes, warmwaterkruik, tetradoeken).

Rond 6 uur arriveert er een vriendin, Agnes, die voor doula studeert (= iemand die de barende vrouw begeleidt). Bob en ik zijn alletwee al heel moe van al zo vroeg wakker te zijn en heel de dag het proces te volgen. De komst van Agnes brengt nieuwe kracht en energie.

De weeën zijn nu heel krachtig, ik ben in trance, terwijl de wee op zijn hoogst is, houdt iemand mijn handen vast en iemand masseert mijn voeten, ik voel me omringd door liefde en warmte.

Buiten is het een prachtige zonsondergang. Binnen branden er kaarsjes en zacht gekleurde lichtjes. Er staat muziek op met kabbelend water.

Rond 7 uur heb ik 7 cm ontsluiting. Jouw hoofdje moet nog een beetje draaien en Jo stelt voor om wat meer op mijn zij te gaan liggen. Dan gaat het echt snel: na een paar krachtige weeën voel ik jouw hoofdje echt drukken. Je bent er bijna ! Je hoofdje komt piepen, bij de volgende wee komen je schouders ook en dan mag ik je onder je armpjes pakken en heel voorzichtig leg ik jou op mijn buik.

Het is 19 uur 30 op 27 februari.. Kleintje, je bent er, mooi roze met nog veel witte huidsmeer. En wat zien we daar, 't is een jongetje ! Wat bijzonder. Alles er op en er aan, een prachtig gezichtje, wat zijn we blij! Jo legt een warme handdoek op jou. Je huilt, lief en zacht, we troosten je. Wat een reis, wat een wonder, je bent er lief kleintje, een zoontje!

Na een tijdje als de navelstreng bijna uitgeklopt is mag Bob hem doorknippen. Nu zijn we niet meer verbonden. De nageboorte laat nog even op zich wachten, maar dan komt die toch, jouw huisje waarin je negen maanden hebt vertoefd. Na een kleine hechting bij mij neemt Jo je even. Ze bekijkt je, weegt je: 3 kg 80 en doet voor het eerst bij jou kleertjes aan. Gewikkeld in een wollen deken mogen we je weer omarmen.

We bellen naar oma en opa om het blijde nieuws aan je zusjes te vertellen. Ze zijn blij.

Joepie, een broertje ! Om 9 u 30 komen de zusjes thuis, met glunderende oogjes komen ze je bewonderen. Met zo een kleintje in mijn armen, zijn het echt GROTE zussen.

Welkom lieve jongen. Welkom, kleine broertje."

Moriander, 2 daagjes oud

Met dank aan Sarah uit Antwerpen.

Doula Dolfijn